Ons motto is: pluk de dag!

Judith Herrijgers

“Het was op een maandagmorgen, drie jaar geleden, dat onze wereld op zijn kop stond. Al twee weken was ik niet zo lekker. Een week voordat ik bij de neuroloog terecht kon, ging het mis. Ik werd wakker, sprak eerst wartaal en daarna viel ik weg. Kort daarna werd ik met zwaailicht en sirene naar het ziekenhuis gebracht. Door een bloedpropje, als gevolg van trombose, raakte ik halfzijdig verlamd.

Het had veel impact op ons gezin met twee kinderen van toen 4 en 12 jaar. Na maanden revalidatie besloten we dat we dingen anders moesten doen. We hebben de benedenverdieping aangepast. Ik heb een moderne, speciaal voor mij gemaakte, rolstoel. Onze nieuwe auto ruilden we in voor een aangepast auto en ik heb een speciaal rijbewijs zodat ik eenhandig kan rijden. De badkamer is aangepast en de Otolift is een paar maanden geleden geplaatst.

Als je veertig bent, hou je er geen rekening mee dat je allebei arbeidsongeschikt raakt. Mijn man kreeg tien jaar geleden ernstige dystrofie na een bedrijfsongeval. De ene dag gaat het goed en de andere helemaal niet. Traplopen kon ik niet zonder hulp. Ik ging op de trap zitten en mijn zoon stond achter me. Hij pakte mij onder mijn oksels en tilde me een tree hoger. Mijn man stond voor me en zette steeds mijn voeten een tree hoger. Zo gingen we naar boven. Elke dag. Meer dan drie jaar. Er waren ook dagen dat mijn man me niet naar boven kon helpen. Dan kwam mijn vader van 71 om mee te tillen. De situatie vroeg veel van ons gezinsleven.

Hulp vragen is iets waar ik veel moeite mee had. Dat heb ik echt moeten leren. Mijn zoon staat en stond steeds voor me klaar en helpt me altijd. Het drukte wel een grote stempel op zijn sociale leven. Je moet vooruit en het valt niet altijd mee hoor. Er vallen weleens tranen. Gelukkig hebben we veel humor. We hebben twee kinderen en bij de pakken neerzitten helpt niet. Ik ben ook nooit zo geweest. Ik werkte fulltime, deed vrijwilligerswerk en daarnaast nog het huishouden. Ik was geen stilzitter.

De traplift heeft voor een grote verandering gezorgd in ons leven. Zowel voor mijn man als onze zoon vraagt het nu minder inspanning. Ik kan nu ook zelf boven komen zonder dat ze thuis zijn. Onze zoon heeft zijn vrijheid, zijn jeugd, weer terug. Onze dochter brengt weleens vriendinnetjes mee om te spelen. Nu kan ik zelf met de traplift naar boven om te kijken wat ze aan het doen zijn. Ondanks alles vinden we onszelf niet zielig, maar zijn we optimistisch en dankbaar. Ons motto is: pluk de dag!”