‘Ik had de traplift best al eerder willen hebben’

Ans en Bep van Jaarsveld – IJsselstein

“In oktober wonen we hier alweer 50 jaar”, vertelt Bep van Jaarsveld. Samen met zijn vrouw Ans bouwde hij het huis bijna helemaal zelf. Tijdens de 2 jaar durende bouw woonden ze in de schuur, het enige bouwwerk op de gekochte grond. Met een kleine keuken en een woonkamer met een oliekachel beneden en een slaapgedeelte met een bad boven, diende de schuur als volledig huis. Doordat zij het zelf gebouwd hebben, zijn Bep en Ans verbonden met dit huis. Ze willen hier dan ook zo lang mogelijk blijven wonen.

Ans vertelt: “Het huis is natuurlijk helemaal eigen van Bep en mij. We hebben toen hard gewerkt. Maar ik ben zo blij met ons oud-Hollandse huis.” Bep vult haar aan: “Wij vinden vooral de ruimte en het mooie uitzicht fijn.” Zittend aan de keukentafel kijken ze uit over het weidse polderlandschap en de grote, goed onderhouden tuin. Alleen de moestuin valt weg achter de schuur.

De trapliftrail in een houtkleur

Ans heeft een traplift omdat haar knieën versleten zijn. Daardoor is traplopen bijna niet meer mogelijk voor haar. “Ik ben blij en dankbaar dat ik een traplift heb. Eigenlijk had ik de traplift best al een jaar eerder willen hebben, want mijn knieën deden best wel pijn”, vertelt ze. Hoewel het huis een slaapkamer op de begane grond heeft, moet ze de trap op om naar de badkamer te gaan. De houten, open trap staat in de woonkamer tegen een met houten planken bedekte muur. De kastanjebruine rail van de traplift valt haast weg tegen zijn achtergrond. “Ik wilde geen witte rail. Wit hoort in het toilet. Het was daarom echt een cadeau dat de rail een houtkleur kreeg.”

Dezelfde straat

De traplift is niet het enige hulpmiddel in huize Van Jaarsveld. Tussen de keuken en de woonkamer zit een trappetje van 2 treden. Aan de muur ernaast hangen wandbeugels voor extra steun. En in de schuur staat een scootmobiel. Met de aanpassingen kunnen Bep en Ans in hun eigen huis blijven wonen. Ans: “Wij mogen gelukkige mensen zijn dat dit huis op ons pad is gekomen.”

Wat het huis extra bijzonder maakt, is dat het in de straat staat waar Ans en Bep al vrijwel hun hele leven wonen. “Wij zijn echte IJsselsteiners, Apeluiers noemen we dat”, vertelt Ans. “Vroeger woonde Bep een eind verderop in de straat en ik juist aan de andere kant. Nu wonen we al 49 jaar samen in het midden.” Hoewel Ans en Bep als kind al in dezelfde straat woonden, leerden zij elkaar pas echt kennen tijdens een uitwisseling van de jongerenclub van IJsselstein met Duitsland. Inmiddels zijn zij meer dan 50 jaar getrouwd en hebben ze samen 4 kinderen.

Genieten van de tuin

In de ruime tuin rondom het huis heeft Bep genoeg ruimte om te tuinieren. Achter de schuur ligt een moestuin van zo’n 20 vierkante meter. De bladeren van de aardappels steken al boven de aarde uit. Bep vertelt dat op de plekken waar nu niks te zien is, straks uien groeien en verderop beginnen de aardbeien al. “Als ik in de tuin op mijn knieën bezig ben geweest en ik sta op, voel ik het wel hoor. Maar het tuinieren zit nu eenmaal in de familie. Als kind hielpen mijn broers en ik mijn vader al in de tuin.”